Stage is begonnen!
Door: Elien en Jessie
Blijf op de hoogte en volg Jessie en Elien
19 Mei 2015 | Suriname, Paramaribo
Eindelijk mochten we dan beginnen met onze stage. Dinsdagmiddag kregen we dan eindelijk onze MRSA testen terug en ze waren beide negatief. Achteraf bleek dat de testen in het ziekenhuis ergens kwijt waren geraakt, waardoor we dus 2 dagen later pas konden beginnen. Gelukkig tellen de dagen dat we hebben gewacht in het ziekenhuis wel als stagedagen en daar zijn we erg blij mee!
Woensdag was het zover, onze stage zou beginnen. Elien op gynaecologie en Jessie op mannen intern. De eerste paar dagen hebben we vooral onze ogen uitgekeken over hoe chaotisch en onoverzichtelijk het er aan toe gaat op de afdelingen. Het is echt een totaal verschil met wat we in Nederland gewend zijn! Bij Elien op de afdeling wordt er iedere ochtend een aantal gebedsliederen gezongen en wordt er iedere ochtend gebeden om de dag te openen. Daarnaast zijn er bij Elien verschillende klasse kamers waar mensen liggen die meer geld hebben en dit verschil is er bij Jessie op de afdeling niet. Dit betekent ook dat wanneer je dus meer geld hebt, je op een kamer komt te liggen met maximaal 1 andere patiënt en als je weinig geld hebt, kom je op een 6 persoonskamer te liggen en moet je alles delen. Deze verschillen vielen ons vooral op dat het op de verschillende afdelingen er zo anders aan toe kan gaan.
Vanaf het begin af aan werd er al veel van ons verwacht en de zusters op de afdelingen denken dat wij alles al kunnen en ze geven ons dan ook de vrijheid om veel handelingen te doen die we soms in Nederland nog niet mogen doen. Toch zie je dat deze verwachtingen op interne sterker naar voren komen dan op gynaecologie.
Wat betreft hygiëne kan het ziekenhuis ook nog veel leren. Een voorbeeld: de co-assistenten moeten zich in het ziekenhuis omkleden, omdat ze anders vuil van buiten mee kunnen nemen naar de patiënten en de verpleegkundigen hebben hun eigen uniformen die ze gewoon thuis al aantrekken. En dat terwijl de verpleegkundigen meer met de patiënten bezig zijn dan de artsen en co-assistenten. Een ander voorbeeld: een hele diepe diabeteswond wordt alleen met betadine en gaasjes behandeld, maar het bakje waarmee je medicijnen rondbrengt moet wel 100% bacterievrij zijn.
In het begin was het ook nog even zoeken met wat je nou wel kon doen en wat je niet kon doen, wat betreft gedrag en aanspreken en wat betreft handelingen.
Jessie heeft kunnen regelen dat ze eerder op de afdeling van Elien zou kunnen komen, zodat we samen aan onze gemeenschappelijke doelen kunnen werken. Eigenlijk zou ze pas over 3 weken naar gynaecologie gaan en ze had aangevraagd of ze een weekje eerder kon. Haar praktijkbegeleider zei dat ze dan maar beter nog een week eerder kon gaan, omdat het geen zin had om woensdag 20 mei een evaluatie te doen en dan na een week alweer een evaluatie, dus was het beter om na deze week al naar gynaecologie te gaan. En dat vinden wij natuurlijk helemaal niet erg!
Onze 2e week begon goed, want dinsdag was het de dag van de verpleging. Het hele ziekenhuis was in rep en roer en alle verpleegkundigen waren die dag ingeroosterd om er 1 groot feest van te maken. Alle verpleegkundigen die er zin in hadden waren buiten aan het dansen op de muziek van het politiekorps, nadat de vlaggen voor het ziekenhuis gehesen waren onder luid gezang van de verpleegkundigen. Geweldig om te zien hoe ze dit hier vieren!
Vorige week zaterdag zijn we nog naar plantage Peperpot geweest en in het natuurpark dat hier bij hoort. Van de plantage zelf is helaas weinig over, maar het natuurpark was wel erg mooi. We hebben er 2 soorten apen gezien, namelijk de bruine kapucijneraapjes en doodskopaapjes! Helaas was het slecht weer die dag en hebben we deels met onze poncho aan moeten fietsen.
Afgelopen zaterdag was het natuurlijk Jessie's 21e verjaardag en dat moest gevierd worden! Met een heerlijk ontbijtje bezorgd aan huis namens Jessie's ouders, 's middags nog een heel mooi boeket rozen en roséwijn van Jessie's fantastische vriend (p.s. Jessie typt dit), de slingers die stiekem opgehangen waren door Elien en het etentje 's avonds bij 't Vat, voelde het toch een beetje als een verjaardag. Helaas regende het wel de hele dag, net als de rest van de week. Het is goed te merken dat het regenseizoen begonnen is..
Nog een paar daagjes stage en dan kunnen we eindelijk samen stage lopen en dan komen ook nog eens de ouders van Jessie een weekje op bezoek!
Tot de volgende keer!
Liefs Elien en Jessie
Woensdag was het zover, onze stage zou beginnen. Elien op gynaecologie en Jessie op mannen intern. De eerste paar dagen hebben we vooral onze ogen uitgekeken over hoe chaotisch en onoverzichtelijk het er aan toe gaat op de afdelingen. Het is echt een totaal verschil met wat we in Nederland gewend zijn! Bij Elien op de afdeling wordt er iedere ochtend een aantal gebedsliederen gezongen en wordt er iedere ochtend gebeden om de dag te openen. Daarnaast zijn er bij Elien verschillende klasse kamers waar mensen liggen die meer geld hebben en dit verschil is er bij Jessie op de afdeling niet. Dit betekent ook dat wanneer je dus meer geld hebt, je op een kamer komt te liggen met maximaal 1 andere patiënt en als je weinig geld hebt, kom je op een 6 persoonskamer te liggen en moet je alles delen. Deze verschillen vielen ons vooral op dat het op de verschillende afdelingen er zo anders aan toe kan gaan.
Vanaf het begin af aan werd er al veel van ons verwacht en de zusters op de afdelingen denken dat wij alles al kunnen en ze geven ons dan ook de vrijheid om veel handelingen te doen die we soms in Nederland nog niet mogen doen. Toch zie je dat deze verwachtingen op interne sterker naar voren komen dan op gynaecologie.
Wat betreft hygiëne kan het ziekenhuis ook nog veel leren. Een voorbeeld: de co-assistenten moeten zich in het ziekenhuis omkleden, omdat ze anders vuil van buiten mee kunnen nemen naar de patiënten en de verpleegkundigen hebben hun eigen uniformen die ze gewoon thuis al aantrekken. En dat terwijl de verpleegkundigen meer met de patiënten bezig zijn dan de artsen en co-assistenten. Een ander voorbeeld: een hele diepe diabeteswond wordt alleen met betadine en gaasjes behandeld, maar het bakje waarmee je medicijnen rondbrengt moet wel 100% bacterievrij zijn.
In het begin was het ook nog even zoeken met wat je nou wel kon doen en wat je niet kon doen, wat betreft gedrag en aanspreken en wat betreft handelingen.
Jessie heeft kunnen regelen dat ze eerder op de afdeling van Elien zou kunnen komen, zodat we samen aan onze gemeenschappelijke doelen kunnen werken. Eigenlijk zou ze pas over 3 weken naar gynaecologie gaan en ze had aangevraagd of ze een weekje eerder kon. Haar praktijkbegeleider zei dat ze dan maar beter nog een week eerder kon gaan, omdat het geen zin had om woensdag 20 mei een evaluatie te doen en dan na een week alweer een evaluatie, dus was het beter om na deze week al naar gynaecologie te gaan. En dat vinden wij natuurlijk helemaal niet erg!
Onze 2e week begon goed, want dinsdag was het de dag van de verpleging. Het hele ziekenhuis was in rep en roer en alle verpleegkundigen waren die dag ingeroosterd om er 1 groot feest van te maken. Alle verpleegkundigen die er zin in hadden waren buiten aan het dansen op de muziek van het politiekorps, nadat de vlaggen voor het ziekenhuis gehesen waren onder luid gezang van de verpleegkundigen. Geweldig om te zien hoe ze dit hier vieren!
Vorige week zaterdag zijn we nog naar plantage Peperpot geweest en in het natuurpark dat hier bij hoort. Van de plantage zelf is helaas weinig over, maar het natuurpark was wel erg mooi. We hebben er 2 soorten apen gezien, namelijk de bruine kapucijneraapjes en doodskopaapjes! Helaas was het slecht weer die dag en hebben we deels met onze poncho aan moeten fietsen.
Afgelopen zaterdag was het natuurlijk Jessie's 21e verjaardag en dat moest gevierd worden! Met een heerlijk ontbijtje bezorgd aan huis namens Jessie's ouders, 's middags nog een heel mooi boeket rozen en roséwijn van Jessie's fantastische vriend (p.s. Jessie typt dit), de slingers die stiekem opgehangen waren door Elien en het etentje 's avonds bij 't Vat, voelde het toch een beetje als een verjaardag. Helaas regende het wel de hele dag, net als de rest van de week. Het is goed te merken dat het regenseizoen begonnen is..
Nog een paar daagjes stage en dan kunnen we eindelijk samen stage lopen en dan komen ook nog eens de ouders van Jessie een weekje op bezoek!
Tot de volgende keer!
Liefs Elien en Jessie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
